Bompa, je was mijn grote held, tot je ons leven voorgoed omgooide… Onze routes kregen een nieuwe bestemming. Onze rugzakken wegen loodzwaar. Je pleegde zelfmoord en vermoordde m’n liefste oma in koelen bloede. 27 jaar later denken we nog steeds dagelijks aan de nacht die ons voorgoed veranderd heeft. De pijn gaat nooit meer weg en nog steeds is er die ene vraag: WAAROM? Sarah, je keppekleinkind…