Liefste Wannes, kon ik maar heel even
jouw kleine handjes voelen in de mijne
mijn neus begraven in jouw zachte haren
de geur meedragend van de oorverdovende stilte
die je in mij achterliet
ze brult om aandacht-ig zijn voor wat (niet meer) is
en sust mijn gemoeder
kon ik maar heel even